• Historia szkoły

        • ''Do Ciebie Polsko szliśmy
          Jakże zawiłą drogą,
          Do Ciebie Polsko szliśmy
          Szczycąc się śląską mową
          Niosąc ci w darze serce,
          Co nieraz już krwawiło
          Serce proste i szczere
          Drogą jakże zawiłą."

          /J. Sz./

           

           

          Z HISTORII SZKOŁY

          Pierwsze wzmianki dotyczące istnienia szkoły w Paniowach pochodzą z 1826r .
          Zapis w kronice głosi, iż dzieci z gminy Gross Paniow uczęszczały do szkoły w Bujakowie, jednak szkoła ta była zbyt mała, wydano więc zarządzenie o potrzebie utworzenia szkoływ Paniowach.
          W tym samym czasie Jakub Feige wybudował dom drewniany na działce należącej do właściciela majątku rolnego w Paniowach, ale z powodu braku gotówki chciał go sprzedać. Domek ten Starostwo w Raciborzu uznało za odpowiedni na szkołę i został on zakupiony przez gminę Paniowy i w 1827r. oddany do użytku.
          Zaszczytne miano pierwszego nauczyciela w szkole przypadło Janowi Krauze, który pełnił również funkcję organisty i kościelnego w Paniowach. Po wizytacji w szkole w 1851r. kurator zarządził, iż gmina powinna zbierać pieniądze na budowę nowej, murowanej szkoły. Szkołę budowano od maja do października 1867r.
          Historia szkoły w Paniowach wyłaniająca się z najstarszej części kroniki szkolnej, pisanej w języku niemieckim jest wielokrotnie odzwierciedleniem tragicznych dziejów ludu śląskiego trapionego polityką germanizacji
          i poddaństwa wobec Zaborcy. Już z początkiem XX wieku zaczyna wzrastać rola środowiska szkoły jako jedynego ośrodka oświatowego i kulturotwórczego w wiosce.
          W marcu 1911r. wielkim wydarzeniem w życiu szkoły i wsi było otwarcie Publicznej Biblioteki w budynku szkolnym.
          Po zakończeniu I wojny światowej rozpoczęła się w szkole nauka religii prowadzona już w języku polskim.
          Z ogólnej liczby 185 uczniów tylko 18 na życzenie rodziców uczyło się nadal w języku niemieckim. Na zarządzenie wyższych władz do szkoły została wprowadzona nauka języka polskiego - w mowie, piśmie i czytaniu.
          W dniu 29 czerwca 1922r. zapisano w kronice szkolnej:
          "Dziś u nas dzień świąteczny nie tylko dlatego, że święto Piotra i Pawła (...), dziś u nas obok święta kościelnego jeszcze i święto narodowe. Obchodzimy dziś uroczyście fakt przejścia władzy na ziemi naszej do Polski."
          Praca w szkole w latach międzywojennych była trudna. Jednym z najbardziej zasłużonych nauczycieli i kierowników Szkoły w Paniowach był Wilhelm Biskupek. Po okresie pruskiego zaboru w roku 1922 zajął się organizowaniem szkoły polskiej w Paniowach i kierował nią do wybuchu II wojny światowej. Po powrocie z obozu koncentracyjnego, w roku 1945 czekało go to samo zadanie, po raz drugi tchnąć w paniowską szkołę polskiego ducha. W myśl nowych programów nauczania nauka odbywała się wtedy w systemie siedmioklasowym.
          Od 1961r. do 1976r. kierownikiem szkoły był Paweł Lipina. Od 1 września 1976r. paniowskie dzieci stały się uczniami Szkoły Zbiorczej w Borowej Wsi, a Szkoła Podstawowa w Paniowach przestała istnieć. Protesty rodziców doprowadziły do tego, iż w następnym roku szkolnym w Paniowach kontynuowały naukę klasy nauczania początkowego w budynku zastępczym. W tym czasie stary budynek szkolny został przebudowany i w 1982r. znów przyjął uczniów. Od roku 1992 szkoła powróciła do systemu ośmioklasowego.
          W 1999r. szkoła została gruntownie wyremontowana i rozbudowana o salę gimnastyczną, szatnię i dwie sale lekcyjne. Obecnie zgodnie z reformą oświaty, szkoła w Paniowach jest szkołą sześcioklasową.
          W dniu 12 czerwca 1993 roku Szkole Podstawowej Nr 8 w Mikołowie - Paniowach nadane zostało imię jednego z wybitnych Synów Ziemi Śląskiej.
          Na kartach historii i w ludzkiej pamięci pozostanie nim na zawsze:
           

          WOJCIECH KORFANTY

          Urodził się w 1873 roku w Sadzawce (obecnie Siemianowice Śląskie) w rodzinie górniczej. Był politykiem, publicystą, a zarazem obrońcą polskości Górnego Śląska. W działalności politycznej występował przeciwko germanizacyjnym posunięciom władz i partii Centrum. Zgodnie z podstawami programowymi Narodowej Demokracji głosił hasła nierozerwalnej łączności Górnoślązaków z narodem polskim, domagał się równouprawnienia narodowego Polaków. Wyraźnie deklarował się jako przeciwnik socjalizmu, opowiadając się jednocześnie za poprawą warunków materialnych robotników oraz demokratyzacją państwa pruskiego. 
          W listopadzie 1902 przyczynia się do założenia Polskiego Towarzystwa Wyborczego na Śląsku. Podczas wybuchu pierwszej wojny światowej Korfanty mieszkał osamotniony w Berlinie. Przekonany o pewnym zwycięstwie niemieckim, wstąpił do służby rządu niemieckiego i podjął pracę działając na rzecz propagandy wojennej. W latach 1903-1912 i w 1918 był posłem w Reichstagu oraz pruskim Landtagu (1903-1918).
          25 października 1918 r. wystąpił w Reichstgu z głośnym żądaniem przyłączenia do państwa polskiego wszystkich ziem polskich zabranych po zaborze pruskim (Prusy Królewskie, Gdańsk, Wielkopolska, część Prus Książęcych oraz Śląsk Górny i Średni).
          Po pierwszej wojnie światowej wszedł między innymi w skład Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu. W styczniu 1920 został mianowany przez rząd polski komisarzem plebiscytowym na Górnym Śląsku, kierował całością przygotowań organizacyjnych, propagandowych i politycznych. udało mu się rozbudować imponujący aparat propagandowy. Kofanty nie ominął żadnej okazji, aby polepszyć polskie szanse wygrania plebiscytu. W tym celu kupił lub założył wiele gazet, na łamach których rozpowszechniał własną propagandę. Od października do grudnia 1923 r. był wicepremierem w rządzie Wincentego Witosa i jego doradcą z ramienia ChD. Od 1924 r. został wydawcą dzienników "Rzeczpospolita" i "Polonia". Po zwycięstwie sanacji stał się obiektem ataków z jej strony. W 1930 został aresztowany i wraz z posłami Centrolewicy osadzony w twierdzy brzeskiej. Od kwietnia 1935 był na emigracji w Czechosłowacji.

          Po aneksji przez Niemcy wyjechał z Czechosłowacji do Francji, lecz w obliczu groźby wybuchu wojny potajemnie wrócił do kraju. Został tam aresztowany na podstawie sankcji prokuratorskiej w kwietniu 1939 r. Po trzech miesiącach został zwolniony z powodu ciężkiej choroby, poczym wkrótce zmarł (17 VIII 1939).Jego pogrzeb, który odbył się w Katowicach 20 sierpnia 1939 przekształcił się w wielką manifestację patriotyczną. Jego ciało spoczywa na cmentarzu w Katowicach przy ulicy Francuskiej.


          HYMN SZKOŁY

          1.
          My Śląskiej Ziemi dzieci
          My matek polskich kwiat
          Niech biały orzeł wzleci
          Piastowskiej ziemi znak

          ref.
          O Śląska Ziemio nasza
          Tyś kraju jest ozdobą
          Piastowskąś jest skarbnicą
          I ojców naszych mową.

          Tak pięknie uczysz kochać
          Tak słodko nam tłumaczysz
          Co znaczy słowo Polska
          Co słowo wierność znaczy.

          2.
          Tyś ukochała synów
          Co dziś w mogile drzemią
          Bo kiedyś poszli bić się
          O Ciebie Śląska Ziemio.

          3.
          My młodzież szkoły z Paniów
          Stoimy dziś na straży
          Tradycji naszych ojców
          Dorobku, pragnień, marzeń.

          4.
          Historię naszej szkoły
          Z oddaniem dziś tworzymy
          Paniowy wioskę małą
          Sercem i pieśnią czcimy.